Rozdział 3 // Pomyłka

Rozdział dedykuje; Julci D. Co z tego że zajmuję i nigdy nie napiszę koma? I tak ją kocham <3 A dziś ważny dla niej dzień! Mianowicie urodzinki *o* Kochana <3 Sto lat! sto lat! 

Kiedy dzień, twych urodzin nadchodzi,

Oddać życzenia mnie się godzi!

Chciej przyjąć w dowód uznania,

Hołd szacunku, i przywiązania.

Aby Ci dowieść, że jestem szczera, 

Miej na uwadze, pierwsze litery <3

No więc, jeszcze raz wszystkiego najlepszego ;*

~,~

Obudziła się w ciemnym pokoju, zanim zasnęła była pięciokrotnie bita, a raz prawie doszło do gwałtu! Wszystko działo się tak szybko, tempo które panowało, dziwnie przyśpieszyło. Rozglądnęła się po pokoju, obdarte ściany, gdzieniegdzie zaschnięte krople krwi. Przełknęła ślinę, i próbowała wstać - niestety była przywiązana do łańcuchów które były w ścianie. Po chwili do pokoju wszedł starszy mężczyzna, ona momentalnie spuściła na dół zapłakaną twarz.
- Pokaż się! - warknął. Niestety nic takiego się nie stało, tkwiła w swojej pozycji dalej.- Czy ja mówię nie wyraźnie?! - powtórzył jeszcze głośniej, a Violetta dostała z otwartej dłoni w twarz. I wtedy podniosła głowę. - Co to chole... - zaczął mówić, gdy ją zobaczył. - Bill! Do mnie natychmiast! - wykrzyczał, po chwili do pomieszczenia wszedł On, ten co próbował ją zgwałcić. - Kto to jest?! To nie jest ona! Kazałem wam porwać Valerie Baroni! A nie ją! Poniesiecie karę! Głupcy! A ty! - zwrócił się do Castillo - nie myśl że stąd wyjdziesz! Za dużo słyszałaś i widziałaś. - przymrużył oczy - pozbądź się jej - rozkazał i wyszedł.
- Ccco się ze mną sstanie? - szepnęła.
- Zrobimy tak, że nigdy już nie ujrzysz światła dziennego, ani już nic - powiedział oschle - szarpnął ją za ramię, odkuł z łańcuchów i wyprowadził z pomieszczenia.

~,~

- Cccco tto jjjest?! - jąkała się przerażona.
- Sala tortur - powiedział obojętnie, i wzruszył ramionami. Przełknęła głośno ślinę, widziała to na filmach, czytała o tym, lecz nigdy nic takiego nie doznała. - No to co na początek? Hmmm... może krzesełko - uśmiechnął się, "nie brzmi strasznie" pomyślała i ruszyła za chłopakiem. "A jednak jest straszne!" krzyknęła w myślach. Ujrzała krzesło z drewna, które posiadało kolce. - Ściągaj buty! - warknął, jak powiedział tak uczyniła. Ubranie, miała obdarte oraz czerwone od krwi - Wejdź na podest - rozkazał, na podeście także znajdywały się ostre czubki. Nim weszła, zadzwonił telefon - Halo? - odebrał. - Teraz? Zajmuję się nią... yhm... okey... będę. Szlak! - zdenerwował się i wyszedł. Do pomieszczenia wszedł inny chłopak.
Od razu zaczęła wchodzić na podest, ale chłopak ją zatrzymał.
- Nie! Nie rób tego - mówił - proszę - powiedział z bólem.
- Czemu? Przecież oto wam chodzi - złapała się za głowę, i nią pokiwała - chcecie bym nie żyła. - rozpłakała się, bardzo ją to bolało, z jednej strony nie chciała tego robić a z drugiej, tam na górze spotkała by Jego.
- Mi nie, - posmutniał - nienawidzę mojego ojca za właśnie takie coś - pokręcił głową. - Chodź ubierzesz się w coś czystego i wyjdziemy tyłem. - spróbował ją złapać za rękę, lecz mu się nie udało.
- Skąd mam wiedzieć że to nie kolejna gra? - połknęła ślinę znajdującą się w jej jamie ustnej, tyle razy ją oszukano.
- Zaufaj mi... - pokiwała niepewnie głową, złapał ją za rękę i poprowadził w stronę drzwi. Gdy byli na korytarzu weszli do jakiegoś schowka. Dał jej ubranie, powiedział gdy skończy niech zapuka w drzwi a on będzie przed nimi czekał. Potrwało 5 minut a on usłyszał pukanie w drewno. Otworzył, ostrożnie drzwi i zaczął prowadzić za rękę dziewczynę do tylnego wyjścia.

~,~

- Tu jesteś bezpieczna - powiedział Conor - chłopak który uratował Violettę.
- Nnapewno?  - wolała się upewnić.
- Tak, znasz drogę? - pokiwała głową, - powodzenia - uśmiechnął się do niej.  I zaczął iść w przeciwnym kierunku.
- Conor! Czekaj! - usłyszał za sobą, odwrócił się i zobaczył biegnącą w jego stronę Castillo - Dziękuje, - powiedziała szeptem i przytuliła bruneta. - Bardzo - powtórzyła poprzedni ton. Pomachała mu, i zaczęła odchodzić. Chłopak patrzył na nią, do samego końca - dokąd nie stracił jej z oczu. Spodobała mu się, nie można tego wykluczyć. A gdy go przytulała, poczuł miłe uczucie. Ale wiedział że nie ma u niej szans. Odwrócił się napięcie i poszedł w swoją stronę.

Szatynka była już w parku, ludzie krzywo na nią patrzyli, niektórzy na przykład, ze współczuciem w oczach. Nie wiedziała o co chodzi. Szybko dobiegła do domu, gdy była w środku, szybkim krokiem ruszyła do łazienki. Gdy popatrzyła w swe odbicie w lustrze, przeraziła się. Zaczęła dotykać swojej twarzy, pełno krwi i siniaków. Szybko zrzuciła z siebie ubrania, i weszła pod prysznic.  Odkręciła wodę i zaczęła wcierać w ciało żel o zapachu wiśni. Miejsca najbardziej podrażnione ją piekły, a ona najszybciej chciała wszystko zmyć. Umyła także włosy, szamponem pokrzywowym. Opukała kilka razy twarz, zakręciła wodę, wyszła z kabiny i wytarła się białym dużym, oraz miękkim ręcznikiem. Nie wzięła ubrań, więc poszła do sypialni po czystą bieliznę, oraz komplet. Z powrotem wróciła do łazienki, gdzie się ubrała, uczesała i zatuszowała rany na buzi.

~,~ 

- Brzydki, nie mój styl, o! Jaki słodki - patrzyła w ekran laptopa. Postanowiła kupić sobie zwierzę, wypadło na kota. Chcę wypełnić czymś pustkę w jej sercu. Mały bury pers, który pokazał się na ekranie podbił serce Castillo. Od razu sięgnęła po telefon, i wykręciła podany numer telefonu.
- Halo? - usłyszała.
- Halo. Dzień dobry, ja dzwonie w sprawie kotka.
- Ahh, tak. Czyli jest pani zainteresowana?
- Tak, jak najbardziej - uśmiechnęła się do słuchawki.
- Cóż dobrze, przyjedzie pani go odebrać? Kwotę pani zna.
- Tak oczywiście. Może być jutro?
- Może może, a teraz przepraszam ale muszę kończyć. - pożegnał się z nią. - Do widzenia.
- Do widzenia - powiedziała i się rozłączyła.
Po zakończonym telefonie, przebrała się w piżamę, wcześniej się kąpiąc i poszła spać...

***

Mmm, właśnie słucham piosenki z mej playlisty <3

Dodałam :D

Tak :D

Juleczko :D Jeszcze raz, wszystkiego Naj Naj Naj!! <3 ;333

Sory, że nie złożyłam życzeń na GG, ale wiesz zgrywałam "że nie wiem" xd

Więc wybacz <333 *oooo*

Co do rozdziału, to: Ni ładu ni składu. Piasny od wpół do siódmej. Nic się nie trzyma. Porwanie miało być pomyłką, i miało być na jeden rozdział ;3

Więc, bd mieć kotka :D

Kto jest Happy ^ ^ ?

Jak myślicie jak ją lub go nazwię? ^-*

Kto wie? ^.*

Bo ja sama nie wiem -.-

xd Dobrze, kochani, żegnam się z wami <333

Bye :*

Miyu ♥

PS: Coś dla Julci: